نوشته‌های جامعه‌شناسی

شاید براتون هنوز عجیب نیست که چند سال دیگه حدود یک سوم جمعیت ایران می‌ره بالای ۶۰ سال و شاید هنوزم براتون عجیب نیست که اگر دهه ۷۰ به ازای هر ۲۲ نفر بیمه‌پرداز یک نفر مستمری می‌گرفت ولی الان شده حدود ۴ نفر بیمه‌پرداز و یک نفر مستمری‌بگیر و چند سال دیگه این نرخ معکوس و منفی می‌شه و این یعنی ورشکستگی صندوق‌های بیمه؛ چرا اینطوری شده چون درصد سالمندی از ۴ درصد رسیده به ۹ درصد و بعد می‌ره به ۳۰ درصد و از هر سه نفر یک نفر سالمند خواهد بود. این موضوع باعث می‌شه سازمان‌های مختلف و خود ما به این فکر کنیم که در آینده چه کارهایی باید برای بهبود شرایط سالمندان انجام بدیم. یکی از این نهادها سازمان بهزیستی و یکی از این گروه‌ها مددکاران اجتماعی عزیز هستند که دم بزنگاه و در بحران‌های اجتماعی مددرسان جامعه‌اند. در رابطه با نقش مددکاران در سالمندی به دعوت سازمان بهزیستی استان خراسان جنوبی یک کارگاه برگزار کردم و در این کارگاه بر چیستی سالمندی، چالش‌های سالمندی، آمار و اعداد سالمندی و همچنین به نقش‌ها و وظایف مددکاران پرداختم. برای دریافت فایل پاورپوینت این کارگاه به آدرس زیر مراجعه کرده و از قسمت سوابق پژوهشی و سپس کارگاه‌ها دریافت کنید:

https://cv.birjand.ac.ir/hmdmasoudi

اگر تصور کنیم که روان‌شناس صرفاً به درون فرد و جامعه‌شناس صرفاً به برون فرد می‌نگرد و کنکاش می‌کند، تا حدی اشتباه می‌کنیم. بسیاری از مسائل درونی ما متأثر از شرایط محیطی و جامعه‌ی پیرامون‌مان و بسیاری از مسائل برونی ما نیز متأثر از شرایط درونی و نظام شخصیت، باورها و ارزش‌های‌مان است. روان‌شناس از ما می‌خواهد در دردهای‌مان بیشتر حرف بزنیم و لذا در بازگویی دردهایمان اشارات بسیاری به محیط اجتماعی‌مان خواهیم کرد. روان‌شناس سفر به درون فرد را انتخاب می‌کند ولی در این سفر از پنجره‌ها به بیرون فرد نیز نگاه می‌کند. بنابراین، مخاطبان روان‌شناس صرفاً افرادی با چالش‌های صرف درونی نیستند و اکثر آنها مسائل و آسیب‌هایی دارند که اطرافیان، ساختارها و نظام‌های کلان برونی باعث شده‌اند. روان‌شناس در مرحله‌ای که فرد توان تحمل این چالش‌ها را ندارد و روان خود را در بدترین شرایط می‌بیند وارد عمل می‌شوند. همانطور که یک امدادگر یا یک آتش‌نشان پیکر آدمی را از زیر آوار بیرون می‌کشد، یک روان‌شناس روان‌های زندگان را نجات می‌دهد. روان‌شناس به داد کسانی می‌رسد که دیگران آسیب‌شان را نمی‌بینند و صدایشان را نمی‌شنوند. روان‌شناس صرفاً برای ثروتمندان نیست، صدایی برای صداهای خاموش، ملجایی برای گروه‌های آسیب‌دیده و نوری برای بخش تاریک جامعه است. اکنون چند روزی از حادثه تلخ بندرعباس گذشته، همچون بسیاری از حوادث تلخی که دامن کشورمان را گرفته، انتظار می‌رود، روان‌شناسان به داد مردمی برسند که عزیزی از دست داده‌اند، همچنان که خیل عظیمی از مردم خون خود را اهدا کردند آنها نیز همراه مردم مصیب‌زده باشند و این چیزی نیست جز مسئولیت اجتماعی روان‌شناسان و به راستی که این مسئولیت دشوار است.

چند وقت پیش افتخار همکاری در پژوهشی با هدف پاسخ به این پرسش داشتم که توسط آقای قادری و آقای دکتر سینایی انجام شد. نگرش نخبگان در ابعاد امنیتی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد نخبگان شهر هرات به‌طور کلی، سیاست‌های هند در قبال افغانستان را مطلوب‌تر از سیاست‌های ایران و پاکستان ارزیابی می‌کنند. همچنین، یافته‌های تحقیق به‌صورت جزئی نشان می‌دهد که در زمینۀ سیاست‌های امنیتی، اقتصادی و اجتماعی و نیز خط‌مشی‌های سیاسی، نخبگان هرات به‌ترتیب هند، ایران و پاکستان را ترجیح داده و در سیاست‌های مذهبی و فرهنگی، به‌ترتیب هند، پاکستان و ایران را ترجیح می‌دهند. اگر تمایل دارید درباره جزئیات این مقاله بیشتر بخوانید می‌توانید از لینک زیر استفاده کنید.

https://jsr.usb.ac.ir/article_8086.html

منبع: قادری، ایرج؛ سینائی، وحید و مسعودی، حمید. (۱۴۰۴). مقایسه نگرش نخبگان شهر هرات نسبت به سیاست‌های ایران، پاکستان و هند در قبال افغانستان. مجله مطالعات شبه قاره، ۱۷(۴۸)، ۱۹۷-۲۱۲.