قلبی که دریده شد، آرزویی که شکست، امیدهایی که زنده است
قتل امیرمحمد خالقی اتفاقی تلخ و دردناک است ولی وقتی داستان تلاشهای این جوان نخبه برای رسیدن به آرزوهایش را میفهمیم، دردناکتر نیز میشود. جوانی که با هزاران امید و آرزو تلاش کرد و در روستا، شهر، استان و منطقهای کمبرخوردار تحصیل کرد و عازم شهر تهران، شهر به اصطلاح فرصتهای بزرگ شد. ولی او نیز متوجه شد که تهران و دانشگاه تهران فقط شهر و دانشگاه فرصتها نیست، شهر خشونت، شهر بزهکاری و شهر زورگیران نیز هست. شهری است با روزانه دهها زورگیری که در آن زورگیران توجهی به استعدادها و ظرفیتهای جوانان نمیکنند و تحقیرشان میکنند و قلبشان را میدرند. احساس محرومیت نسبی در شهرهای مرزی شرق و جنوب شرق کشور، راهی جز تحصیل برای تحرک اجتماعی باقی نگذاشته است. اگر جامعه تحصیل و مدرک را بیارزش میپندارد، همچنان دانشآموزانی هستند که برای گریز از محدودیتها و کمبودها به آن متوسل میشوند که اگر چنین نکنند فرصت اشتغال، صنعت، فناوری، بازارهای آزاد منطقهای و فرصت اقتصادی پایداری برایشان فراهم نیست. استان خراسان جنوبی اگرچه در شاخصهای اقتصادی وضعیت خوبی ندارد ولی در شاخصهای فرهنگی جزو استانهای اول کشور است و این خود شاهدی بر اهمیت تحصیل در این خطه است. فوت این دانشجوی عزیز درمیانی، بهانهای شد که یک ایران دوباره با زندگی هزاران دانشآموزی که در مناطق محروم، فقیر و کمبرخوردار تحصیل میکنند و هزاران امید و آرزو دارند، آگاه شده و دل و جانشان به درد آید. اگر تنها راه نجات و پیشرفت برای کسی تحصیل است و برای آن نیاز به امکانات و تجهیزاتی همچون لپتاپ دارد، بیشک از جانش عزیزتر میشود و حاضر است جانش را بدهد ولی وسیله پیشرفتش را نه. برای سفر از درمیان به تهران قطاری در کار نیست، هواپیمایی مناسب شرایط اقتصادی مردم نیست، لذا حدود ۱۵ ساعت باید با اتوبوس سفر کنید، خطرات جاده را به جان بخرید و امیدوار باشید که شاید مدرک تحصیلی مرکزنشینان شما را متعالی کرده و از فقر نجاتتان دهد. هستند دختران و پسران بااستعدادی که به دلیل همین محدودیتها قید تهران را میزنند و یا ادامه تحصیل نمیدهند یا به همان دانشگاههای استان خود اکتفا میکنند. بیشک جان امیرمحمد خالقی دوباره باز نمیگردد، ولی یادش بهانهای میشود برای اینکه بیشتر از دانشآموزان این مناطق حمایت کنیم، کمک کنیم تا از فقر قابلیتی خارج شده و استعدادهایشان را شکوفا کنند. این مناطق برای فعالیتهای خیرخواهانه معیشتی، بیبرنامه، تحقیرآمیز و گذرا نیست، شرق کشور بایستی توسعه یابد، اقتصادش تقویت شود صنایع بزرگ را راه بیاندازد تا جوانانش حاصل تلاشهای خود را ببینند. رسیدگی به موضوع این قتل و جلوگیری از تکرار آن بدیهی است ولی وزارت علوم، آموزش و پرورش، موسسات آموزشی و البته خیرین بزرگوار میهنمان برای زنده نگهداشتن یاد و خاطره و تلاشهای امیرمحمد عزیز، همت کرده و بورسیه یا بنیادی به نام وی راهاندازی کنند و حدالامکان با حمایت از دانشآموزان مستعد اجازه ندهند امیدهای این دانشجوی نخبه خاموش شود.