نوشته‌های جامعه‌شناسی

هرچقدر در تعریف فرهنگ و ابعاد آن انسجام وجود دارد، همان‌قدر نیز در رسالت‌های فرهنگی نهادهای متولی امر فرهنگی نیز انسجام عملیاتی و اجرایی دیده می‌شود. با انسجام ضعیف در تعریف فرهنگ سازمان چگونه می‌تواند رسالت فرهنگی داشته آن را پیاده کند؟ در سال‌های گذشته که شهرداری‌ها اقدام به ایجاد معاونت یا سازمان فرهنگی کرده‌اند، اهداف و وظایفی را برای آن‌ها برشمرده‌اند که با مرور اجمالی بر آنها، یک بی‌نظمی و نبود انسجام اجرایی در آنها به چشم می‌خورد. برنامه‌ها قابل اندازه‌گیری، رصد و ارزیابی نیست و یا کمتر به محک ارزیابی در می‌آید. جوانب ارتباطی آنها با شهروندان و سایر بخش‌های شهرداری دارای مسیر روشن و شفافی نمی‌باشد. برای نائل آمدن بر مشکلات برنامه‌ها و سیاست‌های فرهنگی شهرداری‌ها، الگوبرداری از سایر سازمان‌ها، استفاده از نیازهای شهروندان، انتظارات مدیران کلان شهرداری، سیاست‌های فرهنگی کشور و تجربیات مختلف ملی و بین‌المللی راهگشا بوده است. ولی همچنان رسالت فرهنگی شهرداری‌ها در بوته نقد بوده و پاسخ‌های روشنی نیز برای این انتقادها وجود ندارد. این سؤال از شهرداری‌ها پرسیده می‌شود که آیا برنامه‌ی خاص وظیفه شما بوده است یا خیر؟ همچنین نوع مدیریت شهرداری در شهرهای ایران کاملاً متفاوت از کشورهای دیگر است و این نیز باعث می‌شود، استفاده بهینه از تجربیات جهانی صورت نگیرد.

ارائه راهکارها و پیشنهادهای مختلف مبتنی بر تجربیات چندگانه می‌تواند راهگشای رسالت‌های فرهنگی شهرداری‌ها باشد. شهرداری‌ها نباید در امور فرهنگی که متولی مشخص در سایر سازمان‌ها دارد ورود مستقیم کنند. برای مثال متولی هنر، ورزش، آموزش، آسیب‌های اجتماعی و مهارت مشخص است. شهرداری‌ها در این زمینه صرفاً باید زیرساخت‌های شهری لازم را فراهم کنند. شهرداری‌ها بخش اصلی خدمات، برنامه‌ها و سیاست‌های فرهنگی خود را بایستی معطوف به درون سازمان شهرداری کنند تا به تمامی ابعاد شهر. به عبارت ساده اگر سازمان شهرداری وظایف مشخصی دارد، رسالت فرهنگی آن است که زمینه خدمات‌رسانی بهینه فراهم شود. برای مثال در حوزه ترافیک، بوستان‌ها، ساخت و ساز و خدمات شهری، معضلات بسیاری وجود دارد که حوزه فرهنگی می‌تواند در این زمینه فعالیت کند. خیل عظیم کارکنان شهرداری باید به طور مستقیم هدف حوزه فرهنگی در آموزش، اخلاق کار و توانمندی کاری قرار گیرند و شهروندان اولویت دوم را می‌گیرند.

پس از سال‌ها فعالیت حوزه فرهنگی شهرداری‌ها، نیازسنجی از مردم و انتظارات آنها از شهرداری‌ها می‌تواند، رهنمودهای مناسبی برای شهرداری در حوزه فرهنگی داشته باشد. شهرداری باید در ساخت و سازهای شهری بر مبانی فرهنگی؛ در حوزه ورزش بر ورزش همگانی و نه حرفه‌ای؛ در مشارکت اقتصادی بر عمومی‌سازی فعالیت‌های اقتصادی؛ در حوزه هنری بر هنر مردمی و در حوزه مسائل اجتماعی بر ارتباط آن با شهرداری تمرکز نماید. شهرداری‌ها ظرفیت‌های مختلفی در حوزه فعالیت‌های فرهنگی دارند ولی نباید تمامی بخش‌ها و فعالیت‌های فرهنگی را مدیریت کنند. رسالت فرهنگی شهرداری ایجاب می‌کند، نقش مردم را در فعالیت‌های فرهنگی تقویت کنند. مجری رویدادهای فرهنگی، آموزش رسمی، درمان‌گر و تسهیل‌گر اجتماعی از آسیب‌هایی است که حوزه فرهنگی را تهدید می‌کند. معضلات فرهنگی و اجتماعی شهرهای بزرگ کم نیست ولی باید از خود پرسید که شهرداری چه نقشی در ایجاد، تشدید و کاهش آنها دارد؟ روشن شدن این نقش رسالت فرهنگی شهرداری‌ها را تعیین می‌کند. هر اقدامی که در شهرداری‌ها رخ می‌دهد، نیازمند حضور حوزه فرهنگی است و حوزه فرهنگی بخشی جدا در شهرداری نیست. اینکه در جایی شهر ساخته شود، در جایی درآمد کسب شود، درجایی ترافیک روان شود و در جای برنامه‌ی فرهنگی اجرا شود، آسیب شهرداری‌ها است. شهرداری‌ها زمانی می‌توانند رسالت فرهنگی خود را به منصه ظهور رسانند که نگاه جزیره‌ای به زیربخش‌های خود را از بین ببرند.

حمید مسعودی، پژوهشگر اجتماعی جهاد دانشگاهی

 یادداشت چاپ شده در روزنامه شهرآرا

وندالیسم، به‌طورساده به تخریب غیرموجه اموال عمومی و دولتی گفته می‌شود، اما آیا تاکنون به رفتارهای عکسِ وندالیسم یا ضدوندالیستی فکر کرده‌اید؟ اموال عمومی و دولتی می‌تواند به زیرساخت‌های فنی، اجتماعی و فرهنگی مربوط باشد. برای مثال مشاهده می‌کنیم تابلوهای راهنمایی و رانندگی، اتوبوس و ایستگاه‌های آن، درختان، صندلی‌های دانشگاه و مدرسه، صندلی‌های ورزشگاه، سرعت‌گیرها، دیواره‌ها و نرده‌ها به طرق مختلف همچون شکستن، نوشتن، احتراق و خش‌انداختن، تخریب می‌شود. این رفتارها، ضمن برهم‌زدن ظاهر زیبای اموال، هزینه‌های بسیاری را برای سازمان‌ها در ترمیم و بهسازی مترتب می‌کند. گروهی از افراد که بیشتر در سنین نوجوانی و ابتدای جوانی هستند، به علل فردی و روانی همچون ضعف سلامت جسمی و روانی، انتقام‌جویی، تضادگرایی، ناکامی، تظاهر یا علل اجتماعی همچون نظارت ضعیف، ضعف هویت و دلبستگی، ضعف آموزش و نبود آگاهی، نارضایتی اجتماعی و ضعف عملکردی مدیران و گاهی علل محیطی همچون فضاهای دور از نظارت، اموال دارای نقص و فضاهای بی‌دفاع شهری، این اقدام‌ها را انجام می‌دهند. کنشگران اجتماعی از اقدام‌های وندالیستی خود انتظاراتی همچون جلب‌توجه، نیل به اهداف مخرب، سرگرمی و لذت، اقدام تلافی‌جویانه و نمایش ویژگی‌های شخصیتی دارند. جامعه، دولت و نهادهای قضایی نیز به شیوه‌های گوناگون تلاش کرده‌اند با این رفتارها برخورد کنند. برای مثال در قوانین کشوری آمده است که تخریب اموال عمومی و زیرساختی مجازات گوناگونی تا حبس را درپی دارد. از دیگراقدام‌های دولت و نهادهای عمومی شهر، ترمیم و بازسازی این اموال است. این اقدام نیز هزینه‌های چندی را به‌دنبال دارد که اغلب از محل بودجه‌های عمومی تأمین می‌شود و بودجه‌هایی که می‌تواند برای توسعه زیرساخت‌ها هزینه شود، در مسیر ترمیم آن هدر می‌رود. همچنین است تذکراتی که عموم مردم به این افراد می‌دهند. این رفتارها در جامعه شایع هستند و شناخت علل، فرایندها و پیامدهای آن همیشه مطمح‌نظر پژوهش‌ها بوده است؛ ولی آن‌چیزی که بیش از روش‌های مرسوم می‌تواند به کاهش رفتارهای وندالیستی منجر شود، رفتارهای ضدوندالیستی است. این نوع رفتارها البته کمتر مورداستفاده نهادهای قضایی، دولت، نهادهای عمومی و مردم بوده‌اند. در فرایندهای بروز رفتارهای وندالیستی، مسائلی نهفته است که می‌توانیم برای آن‌ها جایگزین‌های جالب‌توجهی پیدا کنیم. نهادهای قضایی و دولتی می‌توانند با شناسایی افراد وندال، آن‌ها را به ترمیم و بازسازی اموال عمومی وادار کنند جرای این اقدام در ملأعام، پیام‌های دیگری نیز ممکن است داشته باشد. نهادهای عمومی همچون شهرداری نیز در کنار ترمیم و بهسازی می‌توانند با کمک مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد، رفتارهای ضدوندالیستی را ترویج کنند. چه می‌شود که ساخت... تجهیز و ترمیم اموال عمومی به یک حرکت جمعی تبدیل شود؟ اولین پاسخ در تشویق مردم به این نوع رفتارها این است که مسئولیت آن برعهده نهادهای عمومی همچون شهرداری است. کمتر دیده شده است که شهروندی به رنگ‌آمیزی، نقاشی، ترمیم و بهسازی زیرساخت‌های عمومی شهر بپردازد. گویی این اموال از آنِ مردم نیست. بودجه‌هایی برای جبران رفتارهای وندالیستی اختصاص پیدا می‌کند، ولی روشن است که کفایت نمی‌کند و نازیبایی شهر در زمان طولانی باقی می‌ماند. رسمی‌بودن مقابله با رفتارهای وندالیستی می‌تواند با رفتارهای غیررسمی ضدوندالیستی جایگزین شود؛ حتی پیشگیری از رفتارهای وندالیستی نیز می‌تواند در این قالب‌ها تعریف شود. به نظر می‌رسد ضعف آگاهی، نبود اطلاع‌رسانی، نبود امکان ترویج و ضعف مسئولیت‌پذیری از عمده‌موانع بروز رفتارهای ضدوندالیستی در جامعه است. غرض این است که اقدام‌های بازدارنده کفایت امر نمی‌کند و لازم است رفتارهایی عکس رفتارهای مخرب صورت گیرد.

حمید مسعودی پژوهشگر اجتماعی جهاد دانشگاهی؛ یادداشت منتشر شده در روزنامه شهرآرا

با سلام خدمت دانشجویان و فرهیختگان گرامی؛

بازنگری دوره‌ای درس رشته‌های دانشگاهی با توجه به تغییراتی که در حوزه های علمی و اجتماعی صورت ‏می‌گیرد دارای ضرورت بسیاری است. در همین راستا مطابق با دستورالعمل وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ‏امکان بازنگری در دروس رشته ها به دانشگاه های اصلی کشور داده شده است. در دانشگاه فردوسی مشهد این ‏بازنگری بر پایه بررسی دروس ارایه شده در دانشگاه‌های معتبر و همطراز خارجی، دانشگاه‌های داخل کشور، ‏بررسی بازار هدف رشته، نظرات دانشجویان و فارغ التحصیلان و نظرات اساتید این رشته در حال انجام است.‏

بر این اساس پرسشنامه حاضر به منظور بررسی وضعیت «رشته پژوهش علوم اجتماعی» (مقطع کارشناسی ‏ارشد) طراحی شده است تا نظرات و پیشنهادات دانشجویان و فارغ التحصیلان این رشته‌ی تحصیلی اخذ و در ‏جمع بندی نهایی بازنگری این رشته استفاده گردد. خواهشمند است با دقت به سوالات پرسشنامه پاسخ داده ‏شود.‏

برای پاسخگویی به سوالات لطفا وارد لینک زیر شده و به سوالات پرسشنامه پاسخ دهید.

(http://www.shahta.ir/survey/index2.php?itm=qview&pid=251&ptype=2)

با تشکر دکتر حسین اکبری (عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد)‏

لطفا این خبر را برای سایر گروهایی که دانشجویان یا فارغ التحصیلان رشته پژوهش اجتماعی از کلیه دانشگاه های کشور در آن حضور دارند، ارسال نمائید.

📌 "معاون توسعه مشارکت‌های مردمی کمیته امداد خاطرنشان کرد: کمک مردم به کمیته امداد تحت تاثیر هر نوع تبلیغاتی دچار تغییر می‌شود و همین انتشار فیش‌های حقوقی مدیران در کمک مردم به کمیته امداد تاثیر گذاشته است. ایسنا"

✅ در این خبر آمده است که انتشار فیش های حقوقی بر کمک مردم به کمیته امداد مؤثر است.

✅ با خواندن این خبر خواننده متوجه نمی شود که کاهنده کمک است یا افزاینده!

✅ از آنجا که ترویج فضای بی اعتمادی و فساد ممکن است، باعث شود، مردم به نهادهای امدادرسانی کمتر اعتماد کرده و لذا کمتر به این نهادها کمک کنند، لذا خبر باید به صورت صحیح مخابره می شد یا بیان میشد:

📌 "انتشار فیش های حقوقی باعث می شود که مردم کمتر به کمیته امداد کمک کنند."

💯 پژوهشگرام
@isociology

پس از اینکه اولین کنکور برای ورود به دانشگاه ها در سال 1348 برگزار شد، پذیرش در دانشگاهها بر ریل کنکور و آزمونهای سراسری قرار گرفت. پس از انقلاب نیز سیاست های پذیرش آزمونی در دانشگاه با رویکرد انقلابی و عقیدتی ترکیب شد و همچنین سهمیه های مختلف پس از جنگ تحمیلی به پذیرش در دانشگاه ها پیوست شد. در سال 1369 نیز کشوره به سه منطقه بسیار برخوردار، برخوردار و کم برخوردار تقسیم و این مهم نیز بر سیاست های پذیرش در دانشگاه ها مؤثر افتاد. در نهایت اینکه در سال 1387 نیز سیاست بومی گزینی در آزمون های سراسر اعمال شد. با رشد و توسعه کمی و کیفی آموزش در ایران متقاضیان برای ورود به مقاطع بالاتر بیشتر شده و چالش نهادهای تصمیم گیر از پذیرش در دانشگاه به پذیرش در مقاطع بالاتر تبدیل شده است.

در سال های 89 تا 90 بحث های برگزاری آزمونی به صورت کنکور برای پذیرش در مقطع دکتر مطرح شد و اولین آزمون دکتری در فروردین سال 1390 برگزار شد و ۱۳۱ هزار و ۳۵۳ نفر در آن ثبت نام کردند. تغییر تأثیرگذاری آزمون از 80 درصد به 30 درصد در سال 1394 و از سوی دیگر تغییر در سبک برگزاری آزمون و حتی سبک چیدمان سؤالات چالش هایی بوده و هست که دامنگیر کنکور دوره دکتری شده است. رفع تبعیض در پذیرش دانشجوی دکتری و کاهش اعمال سلیقه دانشگاه ها و افزایش ثبات و ساماندهی پذیرش از جمله اهداف آزمونی کردن پذیرش در این دوره بوده است. به دلیل اعتراض دانشجویان و همچنین پیگیری مجلس شورای اسلامی، پذیرش در مقطع دکتری به صورت آزمون سراسری در نظر گرفته شد. اما وقتی این موضوع را مورد بررسی بیشتر قرار می دهیم مسائل جالب توجهی پیرامون آن مطرح می شود که در این نوشتار در صدد نگاهی بررسی اجمالی آنها هستیم.
کنکور مهمترین روش برای ورود از مدرسه به دانشگاه بوده است و حتی در کشورهای توسعه یافته همچون کشورهای اروپایی و آمریکایی حتی در این مسیر نیز کنکور حذف شده است. لذا در مقاطع بالاتر هیچ برنامه ای برای برگزاری آزمون برای پذیرش دانشجویان وجود ندارد. از سوی دیگر شنیده ها و دیده ها حاکی از آن است که بسیاری از نخبگان کشور با رایزنی هایی که با دانشگاه های بین المللی در دنیا انجام می دهند به راحتی در این دانشگاه ها پذیرفته می شوند. بنابراین نکته مهم این است که چرا باید مسیر نیل به مقاطع بالاتر را سختگیرانه و پر پیچ و تاب نمود؟
یکی از چالش های موجود ظرفیت پایین دانشگاه ها در تربیت دانشجویان دکتری بوده است(1 تا 3 نفر). این مهم بی عدالتی در پذیرش را دو چندان نموده و سبب می گشت که دانشجویانی که مورد قبول گروه های آموزشی بودند، به راحتی در دوره دکتری پذیرفته شوند. بیشترین اعتراض ها نیز از این نقطه آغاز شد. اما نکته جالب این است، زمانی که وزارت علوم به اجرای آزمون دکتری همت گمارد، همزمان نیز ظرفیت ها را در دانشگاه ها بالا برده و دانشگاه های دیگری را نیز به لیست پذیرندگان دکتری افزود. لذا به نظر می رسد که به طور ساده اگر گروهی نیز دانشجویان خود را جذب می کرد، با این افزایش ظرفیت کمتر حق متقاضیان ضایع شده و نیازی به آزمون دکتری نبود.
دوره دکتری دوره پژوهش است و پژوهش نیاز به همکاری و همفکری استاد و پژوهش دارد و میزان ارتباط حتی کمتر از دوره آموزش است. لذا به نظر می رسد مؤثرترین کارگزاران در پذیرش دانشجویان گروه های آموزشی هستند، ولی با اعمال سیاست پذیرش آزمونی، اثرگذاری گروه ها کاهش یافته و کارگزاران تأثیرگذار خارج از آن، که اغلب غیرعلمی نیز ممکن است باشد(پذیرش افراد خاص، سهمیه های خاص، پیشینه پژوهشی خاص)، مؤثر شدند. حتی اگر آزمون دوره دکتری یک درصد هم نقش داشته باشد، یک درصد به اندازه صد درصد در پذیرش دانشجویان تأثیرگذار خواهد بود. چرا که در هر صورت باید از این آزمون موفق بیرون آمد. گروه ها نیز توان مصاحبه با 100 نفر را نداشته و بنابراین آنها به رتبه بندی نتایج این آزمون بیشتر وابسته شده و کسانی که رتبه های بالاتری آورده باشند بیشتر احتمال دارد که در دانشگاه های مادر دعوت به مصاحبه شوند.
روشن بود که با توجه به سیاست های جمعیتی کشور و پذیرش بدون برنامه در دانشگاه، متقاضیان برای ورود به دوره دکتری نیز افزایش پیدا کنند. روش سنتی در پذیرش مشکل بیشتری داشته و پذیرش آزمون بیشتر برای مدیریت پذیرش بوده است و نه برای پذیرش نخبگان. پذیرش آزمونی افراد خاصی را می طلبد افرادی که ذهنی کتاب محور، متن محور، نمره محور و آزمون محور(چهارگزینه ای) و نه تحلیلی، کاربردی و پژوهشی می باشند. شعار اصلی در دوره دکتری نیز پژوهش محوری و تربیت پژوهشگر است و این موضوع با پذیرش آزمونی و ورود افراد با صبغه آموزشی و نه پژوهشی ضعیف و ضعیف تر می شود. همچنین دانشجویان مقطع ارشد که ذهن پژوهشی خود را تقویت می کنند، احتمال کمتری دارد که بتوانند فرصت مطالعه و لذا پاسخگویی به سؤالات آزمونی را داشته باشند، بنابراین از راهیابی به دوره دکتری باز می مانند. و این روال ادامه می یابد تا اینکه دانشجویان دوره دکتری نیز نمره محور، کمی محور، آموزش محور(استادشاگردی) شده و توسعه سطحی به توسعه عمقی چیره می شود.
به نظر می رسد تداوم این روند، سبب می شود که آموزش نخبگانی برای توسعه کشور ضعیف شده و کشور تحصیل کردگان بیشتر اما متخصصان کمتری داشته باشد. از سوی دیگر رشد علمی کشور که به انتشار یافته های پژوهش وابسته است شیب کمتری به خود بگیرد. چرا که یافته های پژوهشی در درجه اول نیازمند پژوهشگران یا دانشجویان دکتری با ذهن پژوهشی است. و به نظر می رسد یکی از چالش های امروزین و آینده کشور در رشد علمی کشور پذیرش آزمونی باشد.
اما راهکار چیست و چه باید کرد؟ برای پاسخ به این سؤال بسیار مهم در انتهای نوشتار نکاتی را اضافه می کنیم. در درجه اول بایستی جوانان تحصیلکرده به دنبال جایگزین های دیگری در عوض پذیرش در دوره دکتری (بیشتر در رشته های مهندسی و تجربی) باشند و فرصت را برای افراد متخصص و توانمند هموار سازند. سیاست دیگر افزایش تعداد اساتید خبره در دانشگاه ها است و در یک حساب سرانگشتی با توجه به گذشته دوره دکتری، بایستی تعداد استادان سه برابر دانشجویان دوره دکتری باشد و به همین نسبت امکانات و خدمات دانشگاهی مرتبط نیز افزوده شود. این مسئله به راستی که باید در دانشگاه های مادر رخ دهد.
باید در کنار پذیرش حاضر پذیرش بدون آزمون و همچنین پذیرش بر اساس اعتبار پژوهشی(گرنت) نیز تقویت شده و این خود مستلزم تغییر در فرمول بندی امتیاز دهی به استادان و همچنین افزایش حمایت های مالی از آنها است. با اینکار افراد توانمندی که حاضر به شرکت در آزمون دکتری نیستند ولی تجربه پژوهشی برتری دارند فرصت خواهند داشت به تحصیل خود ادامه دهند. اینجاست که توانمندی این دانشجویان با دانشجویان حاضر نیازمند بررسی است.
سیاست دیگر کاهش دوره دکتری از 5 سال به 3 سال است و این خود نیازمند انتخاب موضوع رساله و فعالیت های پژوهشی از همان بدو ورود است. مگر نه اینکه در اغلب کشورهای توسعه یافته دوره دکتری در حال کاهش است و در حال حاضر دوره های سه ساله رونق بالایی دارد. این موضوع آسیب شناسی تأخیر در انجام رساله دکتری و همچنین تعداد واحدهای مورد نیاز دانشجویان را نیز می طلبد. نهادهای تصمیم گیر، آسیب های بلندمدت پذیرش آزمونی را نباید از ذهن دور کنند. آسیب هایی همچون سطحی نگری در آموزش، حذف و فرار نخبگان، تغییر رویه زندگی و ازدواج، تأثیرات روانی و ذهنی، کاهش فرصت های اشتغال، کاهش رشد علمی کشور، وضعیت نظام وظیفه، تغییر نسبت جنسیتی در دانشگاه و یکسونگری در انتخاب کارگزاران توسعه علمی کشور، با پذیرش آزمون افزایش می یابد. کاهش تبعیض اگرچه شعار اصلی آزمون کردن پذیرش در مقطع دکتری بود ولی به نظر می رسد، تبعیض را با نگاه دیگری در بین دانشجویان رسوخ داده است و به نظر نگارنده در سال های آتی احتمال حذف پذیرش آزمونی بالا می رود.

منبع:

حمید مسعودی، روزنامه خراسان 27 اسفند 1394

گروهی در تلگرام راه اندازی کرده ایم که در آن به دنبال ارتقای سطح مهارتی پژوهشگران جامعه شناسی هستیم. این گروه که با نام "گروه مهارت پژوهش اجتماعی" شکل گرفته فضایی برای تعامل و گفتگو پیرامون مهارت های انجام پژوهش جامعه شناسی است و از کلیه افرادی که تمایل دارند با رعایت قوانین آن به عضویت گروه در آیند دعوت به عمل می آید.

جهت عضویت شماره تماس و نام و نام خانوادگی خود را به ایمیل زیر ارسال کنید.

massoudihamid[@]gmail.com

سلام

بالاخره بعد از دوماه مثل اینکه وبلاگ بلاگفا درست شده و میشه مطلب گذاشت...!

دانشگاه این فرصت رو در اختیار ما گذاشته که صفحه شخصی برای معرفی پیشینه پژوهشی خودمون داشته باشیم. من هم لینکش رو تو وبلاگم میذارم تا اگر کسی از شما بازدیدکنندگان محترم دوست داشت ببینه...

در تازه‌ترین نظرسنجی موسسه «گالوپ» که نتایج آن به تازگی منتشر شده است، کره شمالی «نامحبوب‌ترین» کشور جهان از منظر شهروندان آمریکایی به شمار می‌رود، پس از آن نیز ایران قرار دارد؛ با این همه وضع ایران در مقایسه با سال گذشته ۳ درصد بهبود داشته است. در نظرسنجی‌های گالوپ، ایران طی پنج سال -از سال ۲۰۱۰ میلادی- با کسب نظر مثبت ۹  (۲۰۱۳) تا ۱۲ درصد مردم آمریکا روبه‌رو بوده که بیشترین نظر مثبت در مورد این کشور با ۱۲ درصد متعلق به سال جاری میلادی است.

البته صحت نظرسنجی درسته ولی جالب نظر آمریکایی ها در رابطه با کشورمونه!!!

در میان کشورهای خاورمیانه اسرائیل با ۷۲ درصد محبوبیت در صدر جدول و سپس مصر با ۴۵ درصد و عربستان سعودی با ۳۵ درصد در مقام‌های بعدی قرار دارند. سوریه نیز تنها یک درصد از ایران «محبوب‌تر» (۱۳ درصد) و در پایین رتبه‌بندی قرار دارد.

کشور اسرائیل در سال گذشته میلادی با ۶۶ درصد اقبال شهروندان ایالات متحده روبه‌رو بود آنچه در سال ۲۰۱۴ میلادی با بیشترین رشد طی پنج سال روبه‌رو شده است. نظر مثبت مردم آمریکا در مورد سرزمین‌های فلسطینی نیز طی یک سال گذشته کمی بهبود پیدا کرده است.جوانان ۱۸ تا ۳۴ ساله آمریکایی بیشتر از رده‌های سنی دیگر به ایران نظر مثبت دارند. ۵۳ درصد از شهروندان آمریکایی در عین حال اختلافات بین دو کره را «تهدیدی» برای منافع آمریکا می‌دانند. محبوب‌ترین کشور جهان از نظر مردم آمریکا، کانادا است و سپس بریتانیا، آلمان و ژاپن قرار دارند. نظر مثبت شهروندان طی یک سال گذشته در مورد مکزیک، اسرائیل، فرانسه و مصر افزایش و در مورد کشور روسیه کاهشی قابل ملاحظه داشته است.

من این آمار رو میذارم به حساب 

تبلیغات رسانه ای

مشکلات عدیده کشور بالاخص در سال های اخیر

سوگیری گاهی مطالعات اجتماعی در کشورهای ابرقدرت

نا آشنایی مردم آمریکا با ایران

گاهی وقت ها حرف های مسئولین

در نهایت کوتاهی مردم ایران و مسئولین در حوزه های مختلف برای خوب نشان دادن کشور مثل ضعف صنعت گردشگری. فعالیت ضیعف و نا سالم اینترنتی ما، نبود شکبه های ماهواره ای جهانی...

شما هم بگید!

سایت وبومتریک(webometrics) رتبه بندی جدید خود را در بین دانشگاه های دنیا ارائه داده است. بر اساس این گزارش ده سایت برتر دانشگاهی در دنیا به ترتیب زیر است:

دانشگاه هاروارد( Harvard University)

دانشگاه ماساچوست(Massachusetts Institute of Technology)

دانشگاه استنفورد(Stanford University)

دانشگاه کرنل(Cornell University)

دانشگاه کلمبیا (Columbia University New York)

دانشگاه برکلی(University of California Berkeley)

دانشگاه پنسیلوانیا(University of Pennsylvania)

دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس(University of California Los Angeles UCLA)

دانشگاه  کالیفرنیا سانفرانسیسکو(University of California San Francisco)

دانشگاه کمبریج(University of Cambridge)

از طرف دیگر ده دانشگاه برتر کشور نیز به ترتیب شامل دانشگاه های زیر است:

دانشگاه تهران

دانشگاه علوم پزشکی تهران

دانشگاه فردوسی مشهد

دانشگاه صنعتی اصفهان

دانشگاه صنعتی شریف

دانشگاه علوم پزشکی شیراز

دانشگاه علم و صنعت ایران

دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

دانشگاه صنعتی امیرکبیر

دانشگاه علوم پزشکی مشهد

بسیار خوشحالیم که دو دانشگاه خراسان رضوی در ده دانشگاه برتر کشور و دانشگاه فردوسی در رتبه سوم قرار دارد.

به امید موفقیت های بیشتر این دانشگاه...

یکی از آسیب هایی که متأسفانه در کشور ما خیلی رایج شده، استفاده از قومیت های کشورمون برای ساخت جوک و لطیفه هستش. من خودم ترکم و ناراحت میشم که همه اقوام بالاخص ترک و لر و شمالی و ... مورد تمسخر قرار می گیرن. 

خیلی ها میگن که این مسئله ریشه سیاسی داره!!! و بیشتر از غرب اومده و کار دشمناست!!! من که نمیتونم به راحتی این رو قبول کنم ولی یه چیزی هست و اون اینکه ادامش دیگه دسته خودمونه و ماهاییم که داریم این مسئله رو مدیریت میکنیم حالا ریشش هرجا که میخواد باشه

اما فرهنگ جایگزین این موضوع چی میتونه باشه که از استقبال هم روبرو بشه؟

به نظر من نمیتونیم جلوی خندیدن مردم کشور رو بگیریم و بیشتر باید تلاش کنیم که مردم بخندن. اما نه به واسطه قومیت های محبوب و دوست داشتی کشور. در این نوشتار میخوام چند روش جایگزین برای ساخت جوک و استفاده از اون در تغییر سبک تعریف لطیفه و جوک بیان کنم:

روش اول: یکی از موضوعات جالب داستان (پَ نَ پَ) هست که چند وقتی باب شده و مردم خیلی ازش استفاده میکنن مثل: به دوستم میگم دیروز داشت راز بقا نشون میداد شیره حمله کرد گورخره رو گرفت...با حالت تعجب برگشته میگه:خوب بقیه گور خرا فرار کردن؟ میگم:پ ن پ گوشی هاشونو درآوردن فیلم گرفتن بلوتوث کنن برا بقیه حیوونا! ‏

این کار در حال حاضر استقبال خوبی داره و تو برنامه طنز قند پهلو هم ازش استفاده زیادی شد و میدونم که خیلی ها خندیدن...

روش دوم: روش دیگه که جدیدا باب شده موضوع (مورد داشتیم!) هستش که این هم طرفدارهای خوبی داره مثل: مورد داشتیم طرف یاعلی نگفته ولی عشق رو آغاز کرده ! به همین برکت قسم:)

اگر برید تو فاز این روش خیلی می خندید من که خیلی خوشم اومد از این فرهنگ...

روش سوم: روش دیگه موضوع استفاده از (اعتراف میکنم!) هستش مثل این مورد: بچه بودم نزدیک عید بود بارون میومد از این ماهی فروشا بسات کرده بودن رفتم جلو گفتم آقا یه چی بکش رو ای ماهیا خیس شدن گناه دارن...

این رو هم میشه خیلی بامزه تر ساخت و استفاده کرد. 

روش چهارم: روش دیگه برای ساخت جوک اینه که میان از عبارت (فک و فامیله داریم!) استفاده میکنن. مثلاً: داییم میگه: تا تحریما اثر مستقیم نداشته باشه مشکلی نیست! تصورش اینه که یه روز اوباما تو قطع نامه می نویسه: فروش سنگک خاشخاشی به ممدآقا ممنوع!

خب خیلی زیاد میشه از این مورد فامیل هم استفاده کرد و جک ساخت چرا که موضوعات مرتبطش زیاد میشه...

روش پنجم:اما روش دیگه برای ساخت جوک و لطیفه استفاده از عبارت(فانتزی من اینه!) هستش که شما به راحتی میتونید از آرزوها و سوسول بازی های خودتون یا اشخاص مجازی جوک بسازید مثلاً: یکی از لذت های زندگیم اینه که وقتی تو قطار مترو رو صندلی نشستم الکی بلند شم همین که میخوان بیان جام بشینن مانتومو صاف کنم و بشینم سر جام!

روش ششم: اما روش آخری که به نظر میرسه استفاده از عبارت(دقت کردین!) هستش که با این کار شما میتونید جزئیات زندگی رو بزرگ کنید. مثلاً: دقت کردین هیچکس موقع کار با کامپیوتر دوست نداره کسی کنارش باشه؟؟ حتی خودمون!!

نتیجه اینکه: پس روش های مختلفی هست که جوک بسازیم و سبک جوک سازی و تعریف جوک رو عوض کنیم. خیلی راحت مدعی میشم که کم کم روش خندیدن و خنداندن مردم عوض شده. این موضوع رو از روی فیلم ها هم میشه فهمید. فیلم های قدیمی دیگه الان خیلی خنده دار نیست و شاید فیلم های الان هم قدیما خیلی خنده دار نبود.

مسئله دیگه ضعیف بودن خندیدن در ابتدای آغاز این مدل هاست. همون طور که وقتی (پَ نَ پَ) ابداع شد خیلی خنده دار نبود ولی الان خنده دارتر شده. در ضمن اگر کسی از این ها استفاده کنه و عادت کنه دیگه کمتر به جوک های قومیت ها میخنده...

از دوستان خوبم که وبلاگ نویسن خواهش میکنم این مطلب رو نشر بدن!!!

ممنون

استوارت هال نظریه پرداز، روشنفکر و اندیشمند سرشناس جامائیکایی روز دوشنبه (10 فوریه) در سن 82 سالگی در انگلستان درگذشت. هال که در انگلیس به "پدرخوانده چندفرهنگ گرایی" معروف بود طی شش دهه تاثیر عمیقی بر مباحث سیاسی و فرهنگی در بریتانیا گذاشت.

دکتر امان الله قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه:

نشریه فوربس اخیرا در گزارشی شادترین کشورهای جهان در سال 2013 را معرفی کرده است. در این گزارش 142 کشور جهان در هشت زمینه اصلی اقتصاد، کارآفرینی و فرصت‌ها، دولت، آموزش، سلامت، اطمینان و امنیت، آزادی‌های فردی و سرمایه اجتماعی و بر اساس 89 متغیر مورد مطالعه قرار گرفته و با یکدیگر مقایسه شده‌اند که در نتیجه آن ایران در رتبه 101 دنیا قرار گرفته است. هشت موردی که در این تحقیق برای بررسی میزان شادی کشورها شاخص سازی شده است کاملا درست است. وقتی بیکاری وجود دارد، اقتصاد خراب است، تامین اجتماعی خوبی وجود ندارد، امید به آینده و زندگی کم است، تورم و گرانی و احساس ناامنی در جامعه وجود دارد مسلما میزان شادی کاهش خواهد یافت. لذا هشت شاخصی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند به درستی عوامل ایجاد شادی در جامعه هستند. شادی و نشاط امری تزریقی نیست و وقتی تورم وجود دارد، دخل و خرج مردم برابر نیست، دلار هر روز بالا و پایین می رود و ناامنی اقتصادی بوجود می آورد، دخترها ترس دارند که در خیابان مزاحم آنها شوند و برنامه های تلویزیون رضایت مردم را جلب نمی کند همگی باعث می شود شادی و نشاط در جامعه رخت بر بندد. برخوردهای نامناسب، بگیر و ببندها، نطق برخی نمایندگان در مجلس و ... همگی باعث ایجاد غم در جامعه می شود.

ادامه مطلب را مشاهده فرمایید...

آکادمی "برادران والت مشهد" تقدیم می کند

اگر دوست داشتید و افتخار دادید می تونید در لینک زیر به تماشای کلیپ 6 دقیقه ای مسابقه بینش و مهارت جامعه شناسی بشینید. حتما به حضور بازیگران درجه یک سینمای ایران در این فیلم خوب توجه کنید.

به فیلم نظر بدید تا آمار بازدیدش بره بالا و برای سال بعد تبلیغ بشه

لینک مشاهده و دانلود فیلم

(http://www.aparat.com/v/bx64e)

نشریه بریتانیایی گاردین، با انتشار پرسشنامه‌ای از خوانندگان دعوت کرده میزان دانش خود درباره ایران را بسنجند. همزمان به نظر می‌رسد بعضی از گزینه‌های پاسخ‌گویی در این پرسشنامه به نوعی جنبه طنزآمیز دارد و "باورهای غلط رایج" در جوامع غربی نسبت به ایران را برجسته می‌کند.

دفتر تهران گاردین روز جمعه با انتشار پرسشنامه‌ای ۱۵ سوالی نوشته انتخابات شگفتی‌برانگیز ریاست جمهوری در ایران و توافق تاریخی هسته‌ای این کشور با کشورهای غربی در سالی که گذشت، باعث شد سال ۲۰۱۳ برای ایران برجسته شود اما ادامه توافق ژنو در سالی که وارد آن شده ایم روی خواهد داد و شاید به همین علت، وقت آن رسیده که اطلاعات‌مان را درباره ایران مرور کنیم.

برای مشاهده برخی از سؤالات این پرسشنامه به ادامه مطلب بروید...

رییس دانشکده علوم اجتماعی و ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی از بازگشت رشته‌های حذف شده در مقطع کارشناسی در این دانشکده خبر داد .

دکتر محمدحسین پناهی در گفت‌وگو با خبرنگار دانشگاهی خبرگزاری ایران (ایسنا)، با اشاره به بازگشت رشته‌های حذف شده در مقطع کارشناسی در این دانشکده گفت: از سال آینده دانشکده در مقطع کارشناسی در تمام رشته‌های موجود دانشجو می‌پذیرد و ازطرف دیگر درمقاطع تحصیلات تکمیلی نیز تعداد پذیرش دانشجو را کاهش می‌دهد تا بتواند به آن توازن دست یابد.

برای مطالعه متن کامل خبر به ادامه مطلب بروید...