نوشته‌های جامعه‌شناسی

👈 مینیمالیسم جنبشی است که به دنبال سادگی در طراحی مطرح شده است. اغلب معماران و هنرمندان مخصوصاً نقاشان و سینماگران به دنبال آن بوده‌اند که این اصل را در ارائه طرح خود لحاظ کنند. تاریخچه‌ی آن نیز به حدود 70 سال پیش باز می‌گردد. این جنبش گویا آخرین تلاش‌های مدرنیست‌ها بوده و امروزه پست مدرن‌ها تلاش کرده‌اند طرح خود را جایگزین آن کنند. به آرم سازمان‌ها بنگرید؛ در گذشته آرم سازمان‌ها بسیار پیچیده و گیج‌کننده بود ولی امروزه این آرم‌ها بسیار ساده شده‌اند. فیلم‌های قدیمی بسیار پر بودند از تزیینات و تجهیزات و فیلم‌های امروزی بسیار ساده‌تر شده‌اند.

👈 هدف در مینیمالیسم این است که آنچه دیده می‌شود همان چیزی باشد که هست. ساده‌گرایان یا مینیمالیست‌ها سعی می‌کنند فرم و ترکیب‌بندی طرح خود را عاری از هرگونه پیچیدگی، تزیین اضافی و حواشی غیرضرور ارائه نمایند. به اعتقاد آنها با استفاده کمتر از عناصر، می‌توان تأثیر بیشتری ایجاد کرد. با امکانات کمتر می‌توان کارهای بیشتری انجام داد. پس این جنبش در هنر، ادبیات، موسیقی و معماری کاربرد بسزایی یافته است.

👈 اگر بخواهیم با این دیدگاه به یافته‌های پژوهش نگاه کنیم، به چه نتیجه‌ای می‌رسیم؟ چگونه می‌توان هنر مینیمالیسم را در ارائه یافته‌های پژوهش بکار برد؟ بر اساس دیدگاه مینیمالیسمی یافته‌های پژوهش باید با سادگی در ارائه همراه باشد. مهمترین یافته‌‌ها ارائه شود. کمترین حواشی را داشته باشد. کلیدی‌ترین نکات و دستاوردها را داشته باشد. نگرانی بیشتر پژوهشگران این است که در ارائه یافته‌های خود سعی می‌کنند تمامی تخم‌مرغ‌های خود را داخل سبد ارائه قرار دهند. اما این تفکر و تصمیم اشتباهی است.

👈 بر اساس این دیدگاه یافته‌های پژوهش بایستی خلاقانه و قابل درک برای هر نوع مخاطبی باشد. یافته‌ها بایستی زیبا ارائه شود. یافته‌ها باید ساده باشد. یافته‌ها را باید صادقانه ارائه دهیم. از یافته‌ها در هر زمانی بتوان استفاده کرد. دقیق باشد و در نهایت مختصر و کوچک باشد. با این فنون است که هدف اصلی اجرای پژوهش یعنی اثرگذاری آن دوچندان می‌شود. ارائه متنی، جدولی و صحافی شده از چالش‌های جدی در حوزه اثرگذاری یافته‌های پژوهش است که باید مورد بازنگری و تغییر و تحول قرار گیرد.

📌 حمید مسعودی - پژوهشگر اجتماعی

https://telegram.me/isociology